Huisvesting koeien
Wie kent niet de tafereeltjes: koeien die naast elkaar in het gras liggen, samen schuilen voor de regen of hun tong over de snoet van de ander halen. Wie weet niet dat zij graag in een kudde leven?
Ook op de kinderboerderij weten ze dat. Toch wordt er maar al te vaak één koe gehouden. De koe moet steeds een kalfje krijgen, zodat wij kunnen zien dat de melk niet uit de fabriek komt, maar uit de uiers van de koe … want die geeft pas melk als zij een kleintje heeft.
De kalfjes blijven niet langer dan een half jaar, of korter. Bij sommige kinderboerderijen kun je in de stal van de koe lezen welke kalfjes ze allemaal heeft gehad. Die kalfjes hebben dan namen gekregen. Maar waar ze naartoe zijn gegaan staat er niet bij. Arme koe: je zal maar steeds weer opnieuw moeder moeten worden en telkens wordt je kind weer van je afgepakt.
Voor al die ‘kinderen’ loopt het bijna altijd slecht af. De stierkalfjes verdwijnen naar een bedrijf om te worden afgemest of gaan direct naar de slacht. Gezegd wordt dat teveel koeien zorgen voor teveel mest in de weide. En dat is wettelijk niet toegestaan. Toch kun je best twee of meer koeien houden; in dat geval moet je er voor zorgen dat er dan bijvoorbeeld minder geiten en schapen rondlopen.
In veel kinderboerderijen blijven ze vasthouden aan die ene, eenzame koe … die ’s winters soms ook nog wordt vastgezet aan een ketting of riem. Met haar achterwerk boven een gootje. Omdat zij geen kant op kan, valt alle ontlasting in die z.g. ‘grup’ en is het gemakkelijker om de stal schoon te maken.
Sommige koeien staan bijna een half jaar in deze positie. En dat terwijl meer dan 80 % van het Nederlandse melkvee vrij kan rondlopen in haar stal. Op sommige kinderboerderijen zetten ze de koe zelfs niet in de wei maar heeft ze alleen een schuurtje en een stenen plaatsje.
Zelfs de EU heeft begrepen dat koeien die vast staan lijden en onnatuurlijk gedrag gaan vertonen; om die reden is het boeren, die een biologisch bedrijf willen beginnen, niet toegestaan om koeien vast te zetten. Verder mogen in de biologisch-dynamische sector hun hoorns niet worden verwijderd.
Hoe kan het diervriendelijk?
Koeien horen het hele jaar op zijn minst één soortgenoot bij zich te hebben.
Een koe krijgt alleen een kalfje wanneer er op natuurlijke wijze door ziekte of ouderdom ruimte is gekomen op de kinderboerderij voor nog een koe erbij. Het mag niet zo zijn dat er weer een dier door weg moet.
Het kalfje mag bij haar/zijn moeder blijven. Er wordt rekening gehouden met de hechte familie- en vriendschapsbanden die koeien onderling hebben. Als het een stiertje is wordt hij gecastreerd.
Ook horen de koeien in de zomer in een wei te kunnen staan met voldoende beschutting voor de zon. Heeft een kinderboerderij geen wei dan moet ze geen koeien willen hebben.
De ‘grupstal’ moet verdwijnen, zodat er alleen nog stallen zijn, waarin de dieren vrij mogen rondlopen. Al die stallen horen een uitloop te krijgen; dan kunnen de koeien ’s winters zelf kiezen of ze binnen willen staan of buiten. Verder behoren de koeien hun hoorns te behouden.